„Małe ojczyzny uczą żyć w ojczyznach wielkich, w wielkiej ojczyźnie ludzi.
Kto nie broni i nie rozwija tego, co bliskie – trudno uwierzyć, żeby był zdolny do wielkich uczuć w stosunku do tego, co największe w życiu i na świecie.”
Janusz Pasierb
Koniec roku zbliża się wielkimi krokami. Niedługo wyruszymy w dalekie podróże. Zanim
to jednak nastąpi chcielibyśmy zachęcić do poznawania tego co za oknem. W dniu 18.06.2024 klasa 7 b odbyła sentymentalną podróż do roku 1932 kiedy to wizjoner Tomasz Bata wykupił tereny Chełmka i rozpoczął budowę fabryki obuwia. W ramach projektu realizowanego na lekcjach geografii: „Mój region – moja ojczyzna” po raz kolejny udaliśmy się do budynku MOKSiR gdzie pan Waldemar Rudyk, dyrektor tego ośrodka przybliżył nam te odległe czasy. Obejrzeliśmy dwa filmy: jeden historyczny przedstawiający dzieje zakładu oraz projekty artystyczne, które miały pokazać mieszkańcom naszego miasta przeszłość tego regionu, drugi był doskonałą reklamą inwestycji, które zmieniły oblicze naszego miasta. Uzmysłowiliśmy sobie ile obiektów powstało dzięki projektom unijnym oraz naszym władzom z p. Andrzejem Saternusem Burmistrzem Chełmka na czele. Następnie wszyscy udaliśmy się na tereny przemysłowe, gdzie podziwialiśmy modernistyczny budynek kotłowni, który pozostał po dawnej fabryce. Wysłuchaliśmy wielu ciekawych opowieści o życiu mieszkańców Chełmka na początku ubiegłego wieku. Pan Rudyk opowiadał również o funkcjonowaniu zakładu, o ludziach tu pracujących, pokazywał maszyny używane w produkcji, które cudem udało się zdobyć po upadku przedsiębiorstwa. Naszą podróż skończyliśmy w budynku dworca, gdzie powstało świetne miejsce spotkań młodzieży. Można tu pograć w bilarda, piłkarzyki, tenisa stołowego, gry komputerowe oraz spędzić miło czas. Myślę, że nawet osoby, które nie wyjadą na wakacje z Chełmka nie będą się tu nudzić. Polecam śledzić propozycje MOKSiR na lato, jest wiele ciekawych pomysłów na spędzenie wolnego czasu. Z całego serca dziękuję p. Waldemarowi Rudykowi za wiele lat współpracy i wycieczek po okolicy. Pracownikom MOKSiR za pomoc w realizacji projektu. I Wam drodzy uczniowie bo bez Waszego zainteresowania i zaangażowania w projekt moja praca nie miałaby sensu.
Anna Grochal
